A

💧🌷💧     *।। नामतरंग ।।*     💧🌷💧

आमरस तोंडात टाकल्याबरोबर जिभेला त्याचा गोडवा जाणवतो आणि म्हणून त्या पदार्थाच्याप्रती आसक्ती निर्माण होते. त्याप्रमाणे, तोंडात नाम आल्याबरोबर नामरसाचा गोडवा जाणवत नाही आणि म्हणून नामीच्या प्रती भक्ती निर्माण होत नाही. असे होत असेल तर तो साधक पारमार्थिक दृष्टीने आजारी समजावा. आणि या आजाराचे कारण म्हणजे विषयाचे व्यसन! याठिकाणी आमरस खाऊ नये, असं नाही. पण खरा साधक हा आम नसून खास असतो. त्यामुळे तौलनिकदृष्ट्या त्याला आमरस गोड लागेल, पण नामरसाची गोडी खास वाटेल.
याचा अर्थ पारमार्थिक दृष्टीने आजारी असलेल्या विषयव्यसनी व्यक्तीची (वरवरची) नामसाधना निष्फळ आहे, असे मुळीच नाही. परंतु, अशा व्यक्तीने आपली साधना जास्तीत जास्त निरोगी व निकोप होण्यासाठी योग्य उपचार करायला हवे. आणि हे उपचार म्हणजे एका बाजूने विषयव्यसन सोडण्याचा अर्थात मानसिक वैराग्यासाठी चिकाटीने प्रयत्न करणे व दुसऱ्या बाजूने सत्संगतीत साधना करण्याचा विवेक दाखवणे! या दोन गोष्टींशिवाय साधनेत राहणारा नामात असुनही त्याचे चित्त आमरसात गुंतेल, नामरसात नाही!
*नामरसाचिये गोडी । आन रस रुचे केवी ।।*

🙏 🙏🏻🌿🙏🏻